A CASA DO PALACIO (VILARELLO) E MIGUEL DE CERVANTES SAAVEDRA

Hoxe, por fin, despois de varios aprazamentos por pandemias ou choivas torrenciais, fixemos o roteiro da vía XIX, unha das "autovías" da época romana, e desde a que puidemos ver a casa chamada "Pazo de Vilarello ou de Saavedra", que seica é a mesma á que se fai referencia na novela morisca do "cautivo", que aparece intercalada na primeira parte do Quixote.

Aquí vos deixamos o texto que elaborou e escenificou o alumnado da ESO para darnos a coñecer a historia que da fama a Vilarello e ao seu pazo.  

Noraboa ao noso alumnado, que fixo unha exposición ben fermosa!

E moitas grazas aos profes colaboradores! Foi unha delicia de roteiro!  

 

NATALIA: (Chama a atención do auditorio tocando unha campaíña ou algo similar)

Nenos, nenas, profesores, profesoras…escoitádeme, por favor!  Vedes aquela casa grande que se ve ao lonxe? Dícese que esa casa, coñecida como o pazo de Vilarello da Igrexa, é o berce do escritor máis famoso da literatura en lingua castelá, que non é outro que Don Miguel de Cervantes Saavedra. E sabedes por que? Porque nunha das historias que se recolle na obra de Don Quixote fálase deste lugar. O protagonista desa historia é un cautivo que conta que naceu nunha aldea que se atopa nestas montañas.

MARIO (MIGUEL DE CERVANTES): (Sae á escena ataviado cunha gorguera)

Eh! Espera, Natalia, eu pódoche axudar a contar esta historia, porque coñezo ao autor do que falas. Efectivamente, Miguel de Cervantes apelídase Saavedra, e esa casa que vemos ao lonxe, disque pertencía a unha familia que tamén se apelidaba Saavedra.   E en Galicia este apelido é moi frecuente , e tamén aparece en algúns topónimos.  

E a historia do cautivo ten algunas coincidencias coa vida de Miguel de Cervantes, como que estivo preso en Arxel.

LARA (ZORAIDA):

Pois eu coñezo á protagonista da historia do cautivo, resulta que foi unha muller a que conseguiu que este preso fora liberado e que puidera voltar a estas terras. Esa muller chámase Zoraida, e tiña moita riqueza, namorouse do cautivo e conseguiu facerlle chegar o ouro que precisou para mercar a súa liberdade.

ALEJANDRA (CRISTIÁ CAUTIVA):

E sabedes porque Zoraida puxo tanto interés en liberar a un cabaleiro cristián? Pois porque unha das súas criadas déulle a coñecer a cultura cristiá, e despertou en Zoraida os desexos de coñecer outros lugares e outra relixión.

AARÓN (RENEGADO):

Si, si…Zoraida puxo o diñeiro, e a cautiva cristiá, o interese…pero foi un renegado o que conseguiu a barca e a tripulación para saír de Arxel e volver a España. Un renegado era un moro que quería ser cristián, e axudaba aos cristiáns cautivos para que o levaran con eles. E este case o consegue.

ADRIÁN (PAI DE ZORAIDA):

Pois eu coñezo ao pai de Zoraida…buf! Canto se enfadou cando descubriu que a súa filla fuxía cun cautivo cristián! Verdade, Uxía?

UXÍA (PASTOR):

Si, e case fai fracasar os planes de Zoraida e o cautivo! Pero, finalmente,  chegaron ás costas de España, e o primeiro que os viu foi un pastor que case morre co susto, porque pensou que o atacaban os moros!

SARA (FINAL DA HISTORIA): 

Pero, como todas as boas historias, esta tivo un final feliz, e Zoraida e o cautivo, o capitán Ruy Pérez de Biedma, chegaron sans e salvos ás terras de Cervantes, a casa natal do cabaleiro, esta que vemos.

E coñecemos esta historia porque o capitán e Zoraida toparon nunha venta con Don Quixote e Sancho e pasaron un cacho ben agradable contando a súas aventuras e desventuras.